Przestrzenie umysłu.

WWW: https://www.fizyka.umk.pl/~duch

Szkic argumentów:

• "Umysł jako funkcja mózgu" to na razie jedyne płodne podejście, podstawa psychiatrii i neuropsychologii.
• Reifikacja takich procesów jak ból czy doświadczanie smaku stwarza sztuczne problemy.
• Powstanie zdarzenia umysłowego wymaga rezonansu pomiędzy stanami zapamiętanymi (oczekiwaniami) i stanem bieżącym (np. doświadczeniem zmysłowym), czyli aktualizacji potencjalnych stanów wewnętrznych modyfikowanej przez zewnętrzne bodźce i przechowywanej jako nowe ślady pamięci.
• Potrzebna jest "przestrzeń umysłu", w której można opisywać zdarzenia umysłowe.
• Ewolucję zdarzeń w przestrzeni umysłu można uznać za procesy umysłowe.
• Zdarzenia w przestrzeni umysłu to cienie stanów neurodynamicznych.
• Każdy mózgopodobny system przetwarzający informację musi przyjmować jakościowe różne stany fizyczne "ubrane" w skojarzenia i potencjalne zachowania.
• Każdy system tego rodzaju, zdolny do komentowania zdarzeń w przestrzeni umysłu, musi twierdzić, że ma wrażenia. Mózgi są takimi systemami.
• Takie rozumienie wrażeń prowadzi do wielu przewidywań dotyczących struktury wrażeń i typów zjawisk mentalnych, którym towarzyszą wrażenia.
• Konkluzja: umysł jest funkcją mózgu a wrażenia są wewnętrznym aspektem mózgopodobnego przetwarzania informacji.

Poziomy modelowania mózgu
Postęp w fizyce polegał na rozbiciu całościowego obrazu świata, w którym porządek moralny, społeczny, matematyczny i fizykalny stanowiły jedną całość: astro-logos (np. J. Dundee).
Czas i przestrzeń jako arena zdarzeń fizycznych umożliwiły fizykę klasyczną.

Platoński poziom opisu: bliski językowi potocznemu, w oparciu o cechy/symbole używane do opisu rzeczywistości; prawdziwy świat (odbity w neurodynamice) jest bogatszy.

Rzeczywistość ma nieskończenie wiele aspektów i należy ją opisywać w przestrzeniach Hilberta;
dynamika mózgu określona jest w przybliżeniu w skończenie wymiarowej przestrzeni aktywności neuronów;
umysł może być opisywany w znacznie mniejszej, choć bardzo dużej przestrzeni.

Doświadczenie fenomenalne nie odnosi się bezpośrednio do świata, tylko do stanów mózgu.

Uwagi
Wymiary przestrzeni umysłu zmieniają się szybko w czasie, powstają (nabierają znaczenia) nowe wymiary.
Jak to opisywać? Brak dobrych koncepcji matematycznych.

Obiekty umysłu: złożone z wstępnie przetworzonych danych sensorycznych, reprezentacji ikonicznych, sekwencji percepcji-działań.
Modelowane jako prawdopodobieństwa rozpoznania szczególnych kombinacji cech.
Obiekty umysłu to cienie rzeczywistości, odbijanej przez aktywne lustro neurodynamiki (zgodnie z intuicją Platona).
Odległości miedzy obiektami umysłu zastępowane są przez działanie, proporcjonalnie do postrzeganego podobieństwa, niesymetryczne.

Program działania: opracować język i modele matematyczne do opisu zdarzeń;
zastosować ten język do opisu eksperymentów psychologicznych, np. kategoryzacji.

Stany mózgu odróżnić można za pomocą niskowymiarowych reprezentacji - stanów umysłu.
Przechodząc od pierwotnych obszarów sensorycznych do wyższych obszarów skojarzeniowych dokonywana jest kompresja informacji.
Reprezentacje mentalne: ślady pamięci pozwalające odkryć znaczenie (rozróznienia konieczne do planowania działania) w danych sensorycznych.

Przykład: rozpoznawanie twarzy przy pomocy klasyfikatorów Gaussowskich.
Sung, K.K. and T. Poggio. Finding Human Faces with a Gaussian Mixture Distribution-based Face Model, Recent Progress in Computer Vision, LNCS Series, Springer-Verlag, 1995.

Feature Space Mapping, to system neuro-rozmyty oparty na tej inspiracji.

Podobne prace w AI, psychologii i lingwistyce:

• rozpoznawanie obiektów - transformacje do niskowymiarowych przestrzeni (Edelman),
• rozumienie zdań, język jako system dynamiczny, gramatyka jako trajektorie (Elman),
• przestrzenie mentalne w lingwistyce (Fouconnier),
• modele mentalne (Johnson-Laird),
• kategoryzacja, maskowanie i inne eksperymenty psychologii kognitywnej ...
• Philip Van Loocke, The Dynamics of Concepts. A connectionist model. LNAI 766 (Springer 1994)

Geometryczny model przestrzeni umysłu + dynamika stanów w tej przestrzeni określa stany umysłu, zawartość umysłu.

Elementy języka, przydatnego do opisu umysłu. Czy da się za jego pomocą stworzyć fizykę umysłu? Neurodynamika może okazać się znacznie bogatsza i nie da się zredukować do procesów zachodzących w przestrzeni umysłu, ale uproszczony opis powinien byc możliwy.